40 KEZ KIŞI PENCERESINDEN BU VIRAL FACEBOOK GRUBUNA MANZARAYI PAYLAŞTI

Seyahat ederken güzel bir manzaraya uyanmaktan daha iyi bir his yoktur. Ancak mevcut koronavirüs salgını seyahat planlarımızın çoğunu durma noktasına getirse de, bazı insanlar yine de evlerinin rahatlığından seyahat etmenin yaratıcı yollarını bulmayı başardılar.

Bugün size sunuyoruz Penceremden görüntüle Facebook grubu - dünyanın her yerinden insanların pencerelerinden görüşleri paylaştıkları ve Moskova'yı San Francisco'ya tek bir tıklamayla seyahat etmenize olanak tanıyan bir grup. Şimdiye kadar grubun zaten 2,2 milyondan fazla üyesi var ve nedenini anlamanız uzun sürmeyecek. Afrika ovalarından Norveç fiyortlarına, aşağıdaki galeride insanların pencerelerinden manzaralara bakın!

Daha fazla oku

# 1

Resim kaynağı: Deon Meyer

# 2

Resim kaynağı: Linda Oling Jimenez

# 3

Resim kaynağı: Stuart McKelvie

# 4

Resim kaynağı: Renee Cwikla

# 5

evcil hayvan mezarlığından kedi

Resim kaynağı: Helen Atherton

# 6

Resim kaynağı: Lyn Tabut

# 7

Resim kaynağı: Sally Grech

# 8

Resim kaynağı: Amy DeFord Aquilina

# 9

Resim kaynağı: Erin sakal

# 10

Resim kaynağı: Peggy Kennedy

#eleven

Resim kaynağı: Jules Griffith

# 12

Resim kaynağı: Popescu Nadirleri

# 13

Resim kaynağı: Mindi Brock

# 14

Resim kaynağı: Marianne Sunde Hestetun

# onbeş

Resim kaynağı: Maria Hanson

# 16

Resim kaynağı: Marie-Alice Leclercq

# 17

Resim kaynağı: Freddy Noris

# 18

Resim kaynağı: Geert Van Kaathoven

# 19

Resim kaynağı: Pat Baxter

#yirmi

Resim kaynağı: Andrea Marie

#yirmi bir

Resim kaynağı: Natalia Ivlikova

# 22

Resim kaynağı: Masha Medvedeva

yara izlerini gizlemenin en iyi yolu

# 2. 3

Resim kaynağı: Anne Merimaa

# 24

Resim kaynağı: Lavina Strickleton Hemming

# 25

Resim kaynağı: Regis Bourgault

# 26

Resim kaynağı: Mark Waite

# 27

Resim kaynağı: Lydur Skulason

# 28

Resim kaynağı: Steven J. Whitfield

2008'de intihara teşebbüs ettim.

Hastaneye kaldırıldım ve her şeyimi kaybettim. Çıktığımda işimi, arabamı, evimi, her şeyi kaybettim. Lise diploması dışında eğitim almamış 24 yaşındaydım ve sadece insanlara nasıl bir şeyler satacağımı biliyordum, ki bundan nefret ediyordum.

Dünyayı gezmeyi ve yeni yerler görmeyi hayal ettim ama buna yakın hiçbir şey yapmadım. Her şeyin odağını kaybettim. Paranın mutluluğun anahtarı olduğunu düşündüm ve peşinden koştum. Her şeyden mahrum hissettiğim için gerçekten devam etmek için bir neden olmadığını düşündüm. Hayatta şansımı yakaladım ve mahvettim. Yaşlandığım yönündeki itirazlarıma rağmen ailem beni üniversiteye geri dönmeye ikna etti.

Öğretmen oldum, Özel Olimpiyatlar için koç olarak gönüllü oldum ve risk altındaki gençlerle çalıştım. Beni mutlu eden şeyin, empati kurabileceğim çocukları mutlu etmek olduğunu anladım. Kendilerine değer verildiğini, bir yabancının onlara yatırım yapabileceğini ve onlara inanabileceğini hissettirmek. O zamandan beri geriye bakmadım.

Bu durum eski duyguları geri getirdi, mutlu olmam gerektiğini hissettiğim şeylerin çoğunu benden aldı ve sadece daha iyisini yapmak istediğim insanlardan kopuk hissediyorum. Uyum sağlamam gerekiyordu ve bu sayede, minnettar olmam gereken çok şey olduğunu yavaş yavaş görmeye başladım.

Bugün hayalimdeki daireye taşındım. Batı Teksas çölünde son derece mütevazı ve çok genç bir aileden gelen ve dünyayı dolaşma hayali olan bir çocuğum ve bugün kendimi başarılı hissediyorum. Bugünkü evim, sadece çocukken hayalini kurabildiğim ve 2008'de anlayamadığım bir yer. Hâlâ her gün mücadele ediyorum, ama bir amacım olduğunu biliyorum ve bir dizüstü bilgisayar aracılığıyla ya da şahsen öyle değil Önemli değil, inanılması gereken minik insanlar olduğunu biliyorum ve bunu yapmaktan mutluyum! Sahip olduğum her öğrenciyi sevdim ve bunu söylemiyorum çünkü bir öğretmenin söylemesi gereken buydu, bunu kastettiğim için söylüyorum. Bugün kendimi iyi hissediyorum ve bu her zaman herkes için doğru yönde atılmış bir adımdır.